Partij 29:  A-klasse                       O. Merlin (Muay Thai Brno)Druten, 30 mei 2004                                               Winst KO r3

De drijvende krachten achter de WFCA (R.Cocu en J.Ubeda) hadden besloten een gala te organiseren in hun eigen ‘achtertuin’. Zo kwam het dat ik in Druten mocht aantreden tegen de Tsjech Merlin. Ik had nog nooit van deze Merlin gehoord, maar dat zei eigenlijk niet zoveel. De heren Cocu en Ubeda hadden vast geen koekenbakker voor me gehaald. Deze twee heren hebben door de jaren heen een zeer uitgebreid kickboksnetwerk opgebouwd in Europa en ver daarbuiten. Door hun vele reizen voor de WFCA hebben zij een heel goed beeld van de kwaliteit in de wereld op kickboksgebied en weten zij heel goed wat er overal te koop is. Juist uit Tsjechië kwamen de laatste tijd erg veel sterke vechters naar Nederland, en ik was dus gewaarschuwd. Vaak zijn dit knokkers met een lastige, Thaise stijl die bereid zijn tot op het bot te gaan. Aangezien ik inmiddels geen onbekende meer was voor de WFCA, en ook Cocu en Ubeda belang hadden bij een goede matchmaking hield ik er rekening mee dat ik nog wel eens een hele zware dobber kon krijgen tegen deze Merlin.  

En een goede tegenstander was deze Merlin zeker. Hij had alleen de pech dat ik deze avond volledig in mijn element was. Ik was zo enorm zuiver afgestemd op Fred, en ik bewoog zo feilloos makkelijk en scherp. Je kunt er als vechter alleen maar van dromen dat je elke partij deze scherpte hebt.

 

 

In de zakenwereld wordt een dergelijke situatie ‘flow’ genoemd. Surfers hebben iets dergelijks als ze in ‘de groene kamer’ zijn, anderen noemen het ‘the zone’. Hoe je het ook noemen wilt, volgens mij had ik deze avond van iedereen kunnen winnen. Al mijn zintuigen stonden volledig op scherp, en ik kon praktisch al het geluid in de zaal wegfilteren en hoorde eigenlijk alleen maar de stem van Fred. Heel zuiver en rustig werd ik door deze stem door de partij geleid. Het was net alsof er een glazen bol om de ring was gezet waarbinnen alleen wij aanwezig waren. De enige verstoringen in deze trip waren de paar momenten dat ik licht een knie onder mijn kin voelde. Mijn bewuste denken registreerde dit en meldde mij direct dat ik iets niet goed deed. Dan weer snel terug op volledige focus en de ‘automatische-Fred-piloot’.  

 

Zoals gezegd spijtig voor de Tsjech, maar deze avond zou hij niet aan de beurt komen. Later zag ik hem trouwens in Duitsland nog een erg goede partij vechten op een groot gala van Klaus Waskiwitsch. Merlin stond met zijn hoge dekking ideaal voor harde stoten op het lichaam, en juist dit hadden Fred en ik veelvuldig getraind. In ronde drie zette ik Merlin vast in de hoek en ik gaf hem een serie van boven naar beneden en weer terug. Hij zakte in elkaar en kreeg zijn eerste acht tellen. Vervolgens zette ik hem in de andere hoek en daar maakte ik het met een vergelijkbare serie af. Ik was tevreden, liet mijn tegenstander daar achter en draaide tevreden van hem weg. Terwijl ik zo door de ring wandelde trof ik de blik van Perry Ubeda, die dicht aan de ring zat. Hij stak zijn duim omhoog en gaf me een veelbetekenende blik. Ik zag aan hem dat hij dit meende, en ik voelde mij erg vereerd door dit compliment van een dergelijk groot vechter.

"Train hard, fight easy"