Partij 1: N-klasse                                 J. Garcia (Deutekom)  

Steenwijk, 4 december 1999                             Verlies (pnt)

 

Mijn allereerste wedstrijd, mijn god wat een hel. Alhoewel Fred me vaak had verteld dat het in de ring menens is, had ik de hele situatie toch veel te licht ingeschat. Ik was nog nooit in de kleedkamer aanwezig geweest bij wedstrijden en kreeg dus enorm veel nieuwe indrukken over mij heen. Het tapen, het masseren en de spanning,  alles ging als een film aan me voorbij. Ook was ik nog nooit met andere vechters mee gegaan naar de ring om te zien hoe dat eraan toe gaat.

 

Toen bleek dat ik de eerste partij van de avond had gingen we haast maken en voor ik me goed besefte waar ik mee bezig was moest ik al naar de ring! Daar stond ik dan. Ik voelde me raar en ik vroeg me af waarom ik dit ook al weer deed. Voor ik het wist ging de bel en waren we begonnen. En hoe! Die gozer begon me te rammen en te beuken! Ik werd hard geraakt door een aantal rechtse directe en meerdere highkicks schampten mijn hoofd. Naïef als ik was vroeg ik me af of dat niet een beetje minder kon. Voor mij was het namelijk allemaal nog maar een spelletje. Gewoon kijken wie er het mooist en het meest technisch kon knokken, en als je aan het eind het meest gescoord had kreeg je de winst…

 

"Wordt bokser, meer kans op slagen"

 

Terug in mijn hoek na de eerste ronde begon ik mij enigszins bewust te worden van de situatie waarin ik was beland. Hier moest je knokken voor je leven, en niet puntjes lopen maken want anders loopt het niet goed met je af. Dus ik knokte de tweede ronde voor wat ik waard was en ik scoorde behoorlijk wat punten. Het was echter niet genoeg om de eerste ronde recht te trekken en dus verloor ik terecht op punten.

 

Terug in de kleedkamer besefte ik mijn verlies, en tegelijk besefte ik dat ik mezelf niet helemaal leeg gevochten had. En dat is echt het rotste gevoel dat je kunt hebben als vechter: verliezen en bij jezelf weten dat je er niet alles aan hebt gedaan om te winnen. Los daarvan was ik wel trots op mezelf dat ik het lef had gehad echt de ring in te gaan. Ik zou me niet laten kennen, en me vlug weer inschrijven. “De tweede keer laat ik me niet meer verrassen!”, nam ik me voor.

"If you want to fight, Train

If  you want to win, Train Harder!"

We lost the battle, but we did not loose the war”

F. Royers