Partij 12: C-klasse                             M. Bouzidi (Kamakura)

Katwijk, 25 mei 2001                                                Winst pnt

 

Mijn laatste partij voor de zomerstop. Mijn zelfvertrouwen had best wel een deuk opgelopen door Vincent Blok, maar ik was mentaal super gebrand om deze partij winnend af te sluiten. Fred had me namelijk beloofd dat ik naar de B-klasse mocht als ik deze partij winnend zou afsluiten. Langdurig heeft hij vooraf op me ingepraat over het belang van vechten om te willen winnen. En dat deze instelling een groot verschil is met vechten om niet te verliezen.

Voor Bouzidi was dit een echte thuiswedstrijd, en de kleine theaterzaal waar de ring opgesteld stond voelde daardoor aan als het hol van de leeuw. Wanneer de thuisvechters van Kamakura in actie kwamen drong het publiek zich als een kolkende massa op rond de ring, waardoor de hele toko veranderde in een heksenketel. Ook Bouzidi had erg veel fanatieke supporters in de zaal en door hun geschreeuw tijdens onze partij kon ik de stem van Fred niet meer onderscheiden. Paniek! Wat moest ik beginnen zonder de veilige stem van Fred die mij altijd uit de problemen hielp als het lastig werd?

Vooral na de zware partij tegen ‘de Rus’ van Gym Alkmaar was ik erg gaan vertrouwen op het geluid van Fred. Ik stelde me voor dat ik het vliegtuig was, en Fred de piloot. De piloot voert vooraf alle vluchtgegevens in. Vervolgens brengt hij het vliegtuig op gang en laat het stijgen om hem daarna over te schakelen op de automatische piloot. Wanneer de vlucht verder loopt zoals gepland hoeft de piloot eigenlijk weinig te ondernemen: het vliegtuig is correct door hem geprogrammeerd en zal exact handelen zoals hij heeft ingevoerd. Wanneer er echter problemen komen dient de piloot in te grijpen door de besturing handmatig over te nemen. Op zo’n moment schakel ik over op “Fred-mode” en probeer ik als een robot te handelen naar zijn stem. Nu was deze stem er dus niet, en ik voelde me even heel radeloos.

Ik zag de zinnen in gedachten voor ogen die hij vlak voor de partij veel herhaald had: “Vechten om te willen winnen! NIET vechten om niet te verliezen! Je moet vechten om te WILLEN WINNEN!!” De woorden gingen als het ware leven voor mij en ze gaven mij het vuur om er volledig voor te willen gaan. Voor mij was het de dood of de gladiolen nu ik Fred niet kon horen. Gewoon erin gaan en knallen was mijn enige optie. Bouzidi was toen al een erg goede knokker die door mij moeilijk in de problemen gebracht kon worden. Hij was op dat moment in al zijn zestien partijen ongeslagen en was een erg koele vechter met een solide verdediging en veel overzicht. Achteraf gezien was de drukkende stijl die ik door de omstandigheden ben gaan vechten de enige juiste oplossing om van hem te kunnen winnen. Een geluk bij een ongeluk dus. Na drie ronden zware strijd gaf de jury de puntenoverwinning aan mij. Bouzidi was zeer ontevreden over deze uitslag.

 

Bouzidi was nog erg jong en nog volop in de groei toen ik tegen hem vocht. Zijn lichaam is nu volgroeider en daardoor is hij een stuk zwaarder geworden (85 kg). Ik ben hem nog vaak tegen gekomen op de verschillende gala’s in het land en regelmatig heb ik even met hem gekletst. Ik vind hem een erg aardige en sportieve gozer en boven alles een geweldige en zeer technische vechter. Ik heb diverse wedstrijden van hem gezien waarin hij zijn tegenstander heel koel en met beleid afbreekt, om het vervolgens af te maken in ronde vijf. Ik vind Bouzidi een groot talent en een genot om naar te kijken.  

 

"Winnen is het resultaat van de juiste keuzes maken"